top of page

در اقیانوس تاریکی

  • kambizgilani
  • 8. Aug. 2019
  • 1 Min. Lesezeit

گفتی

روزها هیچ اند

شب ها، خیالی بی هوده

باغ را

از گل خالی کردی

رود را

از ماهی.

گفتی

تاریخ، انبوه فرسودگی است

زمان، تداوم پوچی

و انسان

مترسک این بازی کوتاه.

از عشق

هر از گاهی اگر گفتی،

نیش خندی تلخ

چهره ات را پوشاند.

آن قدر

از سختی روزگار گفتی

که هیچ چشمی در من

به روی روشنی

راه نیافت

و من

در اقیانوس تاریکی

فرو رفتم

و من

در این سرمای سنگین

یخ زدم.

و

در این ورطه است

که از من

کنده می شود

هر چه امیدست

که در من

پوچ می شود

هر چه عشق است

و در امتداد این سنگینی

بی هیچ آرامشی در درون

ذره ذره

می میرم

و

چشمی که در گذشته

خشکیده است

آخرین تلخی را

تجربه می کند.

اما

جای من

در دل تو نیست

ای اقیانوس تیره

ای تاریخ واژگونه

ای صفحه ی تسلیم

من تو را

ورق می زنم

و

راه می افتم.

ا


 
 
 

Aktuelle Beiträge

Alle ansehen
با ریشه ها

در انتظار روزی خسته از شبی بی حوصله در انتهای باوری دروغین به روزگار می نگریم به خوابی در پریشانی رؤیایی گسسته تا وصل که عمر را نشانه...

 
 
 
خبر آمد

خبر آمد که سپیده دم تو با یک ستاره به پیشواز نور می آید خبر آمد که تولد آفتاب با یک نگاه در آغوش زمان می شکفد و این همه راه پر توهم و...

 
 
 

Comments


bottom of page