top of page

*فریدون گیلانی. دفتر سه. شعر تبعید*

  • kambizgilani
  • 21. Aug. 2021
  • 1 Min. Lesezeit




من از پنجره ای کوچک

دنیا را متر می کردم

تو نوشتی که پرندگان را

با زنجیر به زَمین بسته اند

من و تو

آسمان را

به زبان آزادی، شعر می کردیم

تو نوشتی شب

من نوشتم صُبح

که هم بندِ بی قرارم

از آفتاب، خبری بگیرد

.

تو دیوار شدی

ما دیوار شدیم

زیر آواری که تعریف ما بود

.

من

تمامِ تو بودم

ای اسارتِ ناتَمام

.

من اعتصاب کرده ام

که بگویَم

شَب از مَدارِ سیاهی

گذشته اَست

.

هر گوشواره ای

به شیطنت گوشی، نظر داشت

.

کسی ازدحام کوچه ها را آواز می داد

.

مادرت می دانست

که تو هم باغی

سبزی تو

.

مادرت یکسره دریا شده بود

موج بی پال و پری بود

که بر قامت شب می پیچید

.

به ميهمانیِ من نیایی

که خانه ام را

زمستان شخم زده است

.

تصویرم را دیر گاهی

در سرزمین دورم

اعدام کرده اند

.

نامت را

به دانه های خورشید وام دادم

.

تن ات را

به بهانه ی آزادی

در آبی ترین شقیقه آسمان نوشتم

.

جسارت تو انتشار کدام مرز است

زبانِ تو ابتدای کدام دشنام

حضور ملتهب تو در کشاکش قتل عام درختان

زمینه انتحار کدام دشمن!؟

.

سطری جز انتظار

در سَرِ بی قرارِ زمانه

نمی بینم

.

بشمار، تکه های سقوط م را

بشمار

.

زخمِ تنم شراب گوارشی گرگ هاست

.

فصل های ما

همیشه

سرد و برف آلود و مظلوم است

.

مگر تو نگفتی مرا می شناسی

مگر با هم از ماه، بالا نرفتیم

.

به نام ندبه ی شاخه

به نام پنجره باز

.

در مرز روزهای شبانه

یعنی جوانه های سفر هم دروغ بود!؟

.

شیار پشتم را

به جای برگ، در دفترت نقاشی کن

.

تو زبان مرا دار می زنی

من زبان تو را


به آرایشِ خوابهایَم می برم


 
 
 

Aktuelle Beiträge

Alle ansehen
با ریشه ها

در انتظار روزی خسته از شبی بی حوصله در انتهای باوری دروغین به روزگار می نگریم به خوابی در پریشانی رؤیایی گسسته تا وصل که عمر را نشانه...

 
 
 
خبر آمد

خبر آمد که سپیده دم تو با یک ستاره به پیشواز نور می آید خبر آمد که تولد آفتاب با یک نگاه در آغوش زمان می شکفد و این همه راه پر توهم و...

 
 
 

Comments


bottom of page