فریدون گیلانی

فریدون گیلانی،

در سال 1317، ماه دی، روز هفدهم در قائم شهر [شاهی] بدنیا آمد و در سال 1400، ماه اَمرداد، روز بیست و هفتم در شهر هامبورگ، رخت از جهان بربست.

زندگی او همچون همگان، در محور اجتماعی به ارزش های واقعی خود رسید.

فارغ التحصیل دانشسرای عالی تهران، که در رشته ادبیاّت کار خود را در آموزش و پرورش آغاز کرد.

پس از مدتی، کار مطبوعاتی خود را در مجله های خوشه و فردوسی پی گرفت.

شعر، ترجمه و مقاله نویسی، از نقاط قوت کار او بود.

آخرین محل کار او روزنامۀ کیهان بود که در سال 1358 توسط حاکمان جدید، پاک سازی شد.

او از سال 1365 مجبور به ادامۀ زندگی در تبعید شد و در کشور آلمان به این زندگی ادامه داد.

در یک سال و نیم پایان زندگی اش به دلیل ضعف جسمی و حوادثی که آن ضعف را تشدید کردند از حرکت کافی برخوردار نبود.

با این وجود، در نشر افکار همیشگی اش کوتاهی نمی کرد.

همسر و همراهش که تا آخرین لحظات زندگی در کنارش باقی ماند و چهار فرزند، پروندۀ زندگی شخصی اش را می بندند.

امّا آنچه حضور او را در این جهان برجسته میکرد کار سیاسی، اجتماعی و فرهنگی او بوده است.

در کار سیاسی با سازمان ها، انجمن ها، اتحادیه ها و احزاب گوناگونی، اعم از ایرانی و بین المللی همکاری کرده است.

در کار اجتماعی به بسیاری از پناهجویان و انسان های گریخته از جهنم ملایان و دیگر کشورهای مستبد کمک کرده و امکان پذیرش آنها از طرف دولت های اروپایی را تسریع کرده است.

و بالاخره در کار روزنامه نویسی، ادبی و فرهنگی با آثار بسیاری که در زمینه های مقاله نویسی، ترجمه، شعر و داستان از او بجا مانده است کارنامۀ درخشانی از این حضور، از خود به امانت گذاشته است.

عضویت او در بیشمارانی از انجمن ها، سندیکاها، کانون های فرهنگی و ادبی، نشانگر حضور فعال و خستگی ناپذیر او در این عرصه بوده است.

در این مقال آنچه میتوان گفت بسیار است که ساعت ها وقت برای اسم بردن از آن ها حتّا، نیاز دارد.

در این چند جمله، آنچه گفتنی است اینکه آثار بجا مانده از او سال های بسیاری از پرسشگران و اهل ادب را بخود مشغول خواهد کرد.

آثاری که بدور از هیاهوی سیاسی و دسته بندی ها و جانبگیری هایش، ارزش های واقعی را محک خواهند دانست و این شناسایی، کمکی خواهد شد برای آنچه تاریخ ادبیات، در پی آنست.

کامبیز گیلانی

1400ـ اَمرداد ـ 29